மயிரா மானமா?

உதிர்ந்த முடிகள் என்று ஒரு அரசியல் தலைவர் சிலரை வர்ணித்த போது அவர் பெரும் விமர்சனத்துக்கு ஆளானார்.

“இந்த பொறாமை இருக்கே, அது போறாமையால வருது. அந்த போறாமை வந்தா மனிஷன் என்ன ஆவான்னு அதைத் தலைகீழே திருப்பிப் படிச்சா புரியும்” என்று தங்கவேலு ஒரு படத்தில் சொல்வார்.

மயிறு என்று வசனம் வந்தால் சென்சாரில் கொஞ்சம் யோசிக்கிறார்கள்.

கீழ் வரும் திருக்குறளைப் பாருங்கள் :

தலையின் இழிந்த மயிரனையர் மாந்தர்
நிலையின் இழிந்தக் கடை

தங்கள் நிலையிலிருந்து தாழ்ந்து போகிற மாதிரி காரியங்களைச் செய்கிற போது மனிதர்கள் தலையிலிருந்து உதிர்ந்த மயிருக்கு சமமானவர்கள் ஆகி விடுவார்கள் என்று இதற்கு அர்த்தம். மானம் என்கிற அதிகாரத்தில் வருகிறது, குறள் எண் : 964

உயிரே போனாலும் உன்னைக் கைவிட மாட்டேன் என்று சொல்கிறவர்கள் கூட மயிரை இழக்க வேண்டும் என்றால் ரொம்ப யோசிக்கிறார்கள்.

மயிர் நீப்பின் உயிர் வாழாக் கவரி மான் ஜாதி நம் ஜனங்கள். மயிரில்தான் மானமே இருப்பதாக நினைக்கிறார்கள்.

அப்போது அவர்கள் மானத்தை என்னவாக மதிக்கிறார்கள்?